Tradycyjna pogańska Wielkanoc
Stwierdzenie „pogańska Wielkanoc” może niejednego oburzyć, aczkolwiek prawda jest taka, że większość tradycji wielkanocnych wywodzi się z religii przedchrześcijańskich.
Stwierdzenie „pogańska Wielkanoc” może niejednego oburzyć, aczkolwiek prawda jest taka, że większość tradycji wielkanocnych wywodzi się z religii przedchrześcijańskich.
Nazwa Jare Gody ma dawny słowiański rodowód. Prasłowiański rdzeń jar-, obecny również w imieniu boga Jaryły / Jarowita, znaczeniowo zawsze wiązał się z krzepkością i surowością, siłą wynikającą z młodego wieku. Przychodząca po równonocy wiosennej pora roku od zarania dziejów wiąże się z budzeniem nowego życia, wzrostem sił witalnych całego ożywionego świata przyrody. Zapewne właśnie z tego powodu starosłowiańską nazwą wiosny jest właśnie jar.
Jaryło to słowiański bóg wojny i młodości, którego można także łączyć z kultami wegetacyjnymi i solarnymi. Jego imię bez wątpienia wiąże się z prasłowiańskim rdzeniem jar-, który w językach słowiańskich wiąże się z krzepkością i surowością, siłą płynącą z młodego wieku. Młodość nierozerwalnie kojarzy się z wiosną – porą roku, podczas której do życia budzą się siły witalne. Z tego też powodu starosłowiańską nazwą wiosny jest właśnie jar.
Czarnowłosa Marzanna to oblicze pierwotnej Matki Ziemi. Marzanna sprawuje pieczę nad wodami ziemskimi, chłodem, snami a nawet wojną. Daje życie, ale je też odbiera. Spośród bogiń słowiańskiego panteonu Marzannę zdecydowanie wyróżnia jej swoista „dwubiegunowość”, balansowanie pomiędzy życiem a śmiercią.
Wędrowcze, wykryliśmy u Ciebie aplikacje blokujące reklamy. Nasza strona utrzymuje się wyłącznie z reklam i datków od Czytelników. Dlatego rozważ proszę wyłączenie wtyczki lub dodanie naszej strony do listy zaufanych. Sami nie lubimy głośnych wyskakujących reklam. Jeśli jednak bardzo nie lubisz psuć sobie wrażenia jakimikolwiek reklamami, możesz rozważyć wsparcie nas symboliczną kawą.