Wiedźma i czarownica w kulturze Słowian
Nie taki diabeł i czarownica straszni, jak ich malują, a w czasach przedchrześcijańskich wiedźma była ważną osobą, do której zgłaszali się potrzebujący.
Nie taki diabeł i czarownica straszni, jak ich malują, a w czasach przedchrześcijańskich wiedźma była ważną osobą, do której zgłaszali się potrzebujący.
Łysa Góra – według historyków tu miano czcić trzy bóstwa: Bodo, Łado i Lel lub Śwista, Pośwista i Pogodę. Niekiedy kojarzy się je z bóstwami celtyckimi: Lug, Lel, Lleu a także Esus. Wpływ Celtów na uformowanie się wierzeń słowiańskich jest bezsporny, jednak nic nie wskazuje, że ów ośrodek wybudowali Celtowie. Prawdopodobnie jest to całkowicie słowiańskie miejsce kultu.
Wilkołaki, choć znane na całym świecie, pochodzą z mitów Słowian. Nasza ziemia słyszała niejedną opowieść o wilkołaku – legendarnym człowieku obdarzonym mocą przemiany w wilka bądź inne dzikie zwierzę. Podobny motyw przeobrażenia w dzikie zwierzę znany jest wielu mitologiom tego świata.
Andrzejki i katarzynki to zbiór różnych zwyczajów związanych z wróżeniem. Wiara w moc wróżb ma związek z kultami przedchrześcijańskimi, m. in. z wiarą w boga Welesa, który był opiekunem wróżbiarzy.
W słowiańskich wspólnotach przedchrześcijańskich ważne miejsce zajmowały kobiety wiedzące, tzw. wiedźmy. Niegdyś wiedźmy były kobietami powszechnie poważanymi, biegłymi w ziołolecznictwie i medycynie ogólnej. Z czasem za sprawą chrześcijaństwa ich wizerunek znacznie się pogorszył. Wszystko za sprawą podejrzewania ich o konszachty […]