Wielu z nas lubi przyglądać się obłokom i ich zmieniającym się kształtom. Również dawni Słowianie zawzięcie wpatrywali się w chmury, dostrzegając pośród nich istoty odpowiedzialne za ich ruch, ts. chmurnik i płanetnik.
Brzegi wód śródlądowych od zawsze były miejscem niebezpiecznym dla nieroztropnych: kąpiących się, łowiących i włóczących się bez celu. Na człowieka mógł tam czyhać np. utopiec lub wodnik.
Licho to demoniczna istota, która szczególne upodobała sobie rujnowanie ludzkiego szczęścia. Rzadko ukazywała się ludziom, lecz strach przed nią był przeogromny.
Południca to słowiański demon kobiecy, którego można napotkać południową porą na obszarach polnych. Istota ta była powszechnie znana wśród Słowian północnych, choć niejedno miała imię.
Latawiec i latawica to słowiańskie demony mające wpływ na zjawiska atmosferyczne – wiatry, utożsamiane z duszami poronionych dzieci, wisielców, skazanych złoczyńców.
Takie wyrazy jak czart i bies to prasłowiańskie określenia złego, nieczystego ducha, mogącego szkodzić ludziom w ich ziemskich życiach. Często termin czart oznaczał demona kusego – kulawego lub bezogoniastego.
Wędrowcze, wykryliśmy u Ciebie aplikacje blokujące reklamy. Nasza strona utrzymuje się wyłącznie z reklam i datków od Czytelników. Dlatego rozważ proszę wyłączenie wtyczki lub dodanie naszej strony do listy zaufanych. Sami nie lubimy głośnych wyskakujących reklam. Jeśli jednak bardzo nie lubisz psuć sobie wrażenia jakimikolwiek reklamami, możesz rozważyć wsparcie nas symboliczną kawą.
