Duch, dusza i zaświaty w wierzeniach Słowian
Jakie były wierzenia dawnych Słowian na temat tego, czym jest dusza? Gdzie ludzka dusza trafiała po śmierci i co dalej z nią się działo? Zapraszamy do lektury.
Jakie były wierzenia dawnych Słowian na temat tego, czym jest dusza? Gdzie ludzka dusza trafiała po śmierci i co dalej z nią się działo? Zapraszamy do lektury.
Dziady, najogólniej rzecz ujmując, to zbiór rytuałów, obrzędów i zwyczajów związanych z obcowaniem żywych ze zmarłymi. Nazwa dziady używana była w gwarach ludowych na terenie Białorusi, Polesia, Rosji, Ukrainy i różnych terenach przygranicznych. Inne regiony mogły mieć inne nazwy na poszczególne obrzędy, np. pominki, przewody, radecznica, zaduszki.
Słowiański pogrzeb nie mógł obyć się bez rozmaitych rozrywek, które miały na celu uwolnić uczestników pogrzebu od złego wpływu duchów zmarłych, mogących w czasie żałoby podłamać ludzką wolę. Czym dla Słowian były tryzna i strawa?
Śmierć dla Słowian przeważnie nie była czymś smutnym, wręcz przeciwnie – oznaczała wszakże przejście zmarłego do lepszego świata, Nawii. Rozstanie z bliską osobą nie jest łatwe, jednak mimo to Słowianie starali się dostrzec w tym coś pozytywnego. Stąd też ich uroczystości pogrzebowe znacznie różniły się od tego, co możemy zaobserwować współcześnie. Jak wyglądał słowiański pogrzeb?