Kim jest Bauk z „Wiedźmina 4”?
Bauk to demon z opowiadań Słowian południowych. Jakie wierzenia na jego temat zachowały się w kulturze? Jak przedstawili go twórcy gry?
Istoty demoniczne rodem ze słowiańskich mitów i ludowych opowieści.
Bauk to demon z opowiadań Słowian południowych. Jakie wierzenia na jego temat zachowały się w kulturze? Jak przedstawili go twórcy gry?
Nie taki diabeł i czarownica straszni, jak ich malują, a w czasach przedchrześcijańskich wiedźma była ważną osobą, do której zgłaszali się potrzebujący.
Wedle niektórych mitów Raróg był strażnikiem krainy bogów, strzegącym wrót Wyraju lub Prawii. Wyobrażano go sobie najczęściej jako ognistego sokoła, rzadziej – złotego kura lub pawia. Zdania na temat tożsamości Raroga były podzielone – jedno traktowali go jako wcielenie samego Swaroga, inni wyłącznie jako zwierzęcego towarzysza słonecznego bóstwa.
Polewik to demon wschodniosłowiański, o którym często wzmiankuje się w rosyjskim, ukraińskim i białoruskim folklorze. Wśród innych narodów słowiańskich opowieści o polewikach nie pojawiają się lub występują wyłącznie sporadycznie, np. wśród Czechów i Polaków, którzy wierzenia te mogli zapożyczyć zza wschodniej granicy. W zależności od regionu istota ta przybiera różne nazwy: polewik, polewoj, polowy, dziadek polowy, diabeł polny, czart polowy i wiele innych.
Dawniej gwałtowna i przedwczesna śmierć wywoływała u ludzi strach i niepokój. Osoby, które przedwcześnie umierały posądzano o kontakty z siłami nieczystymi. Wiara w porońce, czyli duchy dzieci zmarłe w łonie matki lub przed chrztem to relikt jeszcze z czasów pogańskich. […]
Stolemy wedle legend zamieszkiwały Kaszuby w czasach przedhistorycznych. Poza gigantycznym rozmiarem odznaczały się wielką siłą i niespożytą energią. Jak na osiłków przystało, stolemi lubili popisywać się swą siłą: wyrywali drzewa, przerzucali głazy, a czasem nawet ryli koryta rzek. To właśnie stolemy wywarły koronny wpływ na ukształtowanie krajobrazów obecnych Kaszub.